zondag 25 augustus 2019
Mijn vertrouwen in het universum…
Braderie 2019 Groot-Bijgaarden
‘Acte de presence’
Een hele dag op straat met Colinda..
Een standje buiten op straat voor haar praktijk
Het is hier kermis en er is een rommelmarkt.
Een kans om in Groot-Bijgaarden te laten zien wie we er zijn.
Ja, ik heb een bloemenzaak, dat is wat iedereen weet.
Mijn standje bevat etherische olie, natuurproducten,
esoterische steentjes mijn chakra lichtjes
en foldertjes over het jaartraject.
Vol goede moed beginnen we er aan.. het is 8u in de morgen
en de straat is pas om 4u weer vrij.
Ik spreek mensen aan, ben mijn vlotte spontane zelve.
Leg uit waarom ik nog enkel bloemen voor begrafenissen wil doen.
Dat mijn passie ligt in het helpen en ondersteunen van mensen.
Op een klein hoekje liggen de prachtige foldertjes van Colinda.
Terwijl ik praat over mezelf, prijs ik ook haar aan.
Colinda heeft besloten om 20min. sessies gratis te geven
Op die moment zit ik alleen.
Colinda zou zichzelf niet zijn als ze zich strikt aan die 20 min zou houden.
na veel langer dan een uur komt ze weer buiten.
Helemaal in elkaar gezakt zit ik aan het tafeltje
Meer zin om te huilen dan te lachen.
Het huis rechtover is het huis waar mijn broer leefde en zelfmoord pleegde.
Met hem ben ik een hele tijd in gesprek gegaan.
Het was goed nieuws dat ik van hem kreeg, ik had ook niet anders verwacht.
Alleen zat ik daar in mijn fysiek lichaam aan een tafeltje te wachten
tot iemand iets kleins kocht,
dat ik een slaatje kon gaan halen schuin over in de snackbar.
Ik ging met het Universum in discussie.. een slaatje? Dat is toch niet teveel gevraagd.
Vorig weekend was ik in Amsterdam en nadien
is de winkel niet meer open geweest omdat ik ziek was.
Wat ik begreep als een teken van het universum dat het zo moest.
Daar zat ik zonder cash geld en zin in een sla. Zielig te zijn.
Colinda zag het gelijk, dus deed ik mijn beklag over het universum.
“Wat heb je nodig?”: vroeg ze “Wat heb je nodig om je nu gelijk beter te voelen?”
Zonder aarzelen antwoordde ik “20€ dat ik mijn eten kan gaan halen”
Colinda veerde recht, ging binnen haar portefeuille halen
en ging voor mijn standje staan.
Keek naar de esoterische steentjes en zei
“Ik voel”: zei ze “dat ik van elk steentje één exemplaar wil hebben.”
Bij elk trommelsteentje maakte ik een kaartje met de uitleg op.
Ik herinnerde me dat ik ooit met een steentje thuiskwam
en nadien niet meer wist waar het voor diende.
Dat wou ik niet voor de mensen die bij mij een steentje kochten.
ik legde alle kaartjes mooi op de tafel en
Colinda legde er telkens het juiste steentje op.
Onze energie steeg en dat merkte je gelijk omdat mensen aan ons standje kwamen.
Ik verkocht nog was steentjes en had hele fijne babbels.
Een heel mooi en lief Franstalig meisje had heel veel interesse.
“Je reviens tout de suite.” Zei ze
Nieuwsgierig als ik was vroeg ik of ze ook een standje had daar.
Ze wees naar de snackbar en zei dat ze daar werkte.
Met mijn centjes op zak straalde ik.
Ik vroeg haar als ze terug kwam om me een slaatje mee te brengen.
Heel snel stond ze daar met mijn slaatje.
Toen ik wou betalen liet ze me haar twee handpalmenzien,
en zei: “C'est gratuit, c'est à moi.”
Ik stond aan de grond genageld, tranen prikten achter mijn ogen.
Ik voelde me voor de zoveelste keer zo klein en dankbaar.
Het universum wist dat ik geen geld nodig had voor mijn slaatje,
het heeft er me ééntje cadeau gedaan.
Er is een band gesmeed met dat meisje.
en er zijn plannen gemaakt om iets in het Frans te gaan doen.
Toen ik met Colinda in de nagesprekken op een terrasje alles nog eens overliep.
zei ik haar… zo vreemd dat we vanmorgen een discussie hadden over taal.
Hoe gevoelig het ligt met de Franstaligen hier in Dilbeek waar Vlamingen thuis zijn.
En we nu voelen dat we ook daar iets mogen mee doen.
conclusie:
Ik ben weer eens helemaal mezelf geweest, met alles erop en eraan.
Het universum heeft me weer eens bewezen dat het me altijd geeft wat ik nodig heb.
Mijn pruillip was dus nergens voor nodig…
Maar ik zou ze morgen weer laten hangen om te kunnen genieten van alles wat het universum in gang zet om me te geven wat ik wens..
Eigenlijk ben ik als een klein kind dat bij zijn ouders gaat zagen en weet dat ze geen nee kunnen zeggen.
Wat ik ook besefte is dan mijn gevoel voor dat slaatje hetzelfde gevoel is bij iets van een paar 1000€, als mijn gevoel hetzelfde is zal ook het resultaat hetzelfde zijn…
Ik hoop dat jullie uit deze mooie wisselwerking met het universum iets geleerd hebben, want dat is de reden dat ik het met jullie deel <3
