We zijn allemaal uniek,
maar sommigen voelen zich zo klein en beseffen hun eigen kracht niet.
Zo kunnen ze onmogelijk uit zichzelf stijgen en blijven klein blijven.
De kracht van een voorbeeld.
Als jij naar iemand opkijkt, ga je op termijn op die persoon lijken.
Wat gebeurd er dan precies?
Naar iemand opkijken in een soort van adoratie maak,
dat je energie verbonden wordt met die persoon
je gaat je een klein beetje voelen als hem.
Je gaat dromen als hem. Je kleden en praten als hem.
Je bent helemaal vol van die persoon.
OK, dit is misschien een beetje creepy, maar zo begrijp je wat ik bedoel.
het kan ook zachter, je kent iemand in je buurt en denkt, die ziet er goed uit,
die is goed bezig,
de manier waarop die in het leven staat en de manier waarop die reageert op dingen enz…
Je vind die persoon geweldig.
Ook dit kan idool zijn.
Ik heb gedurende jaren zo iemand aan mijn zijde gehad.
Ik voelde me echt gezegend. Ik zag haar als een mentor.
Ze was helemaal niet spiritueel, maar met beide voetjes op de grond.
Ze had alles stevig onder controle en had het gemaakt in het leven.
Een alleenstaande vrouw die gelukkig was, de dingen deed,
die ze graag deed en een grote vriendenkring had.
Ze stond ook altijd voor iedereen klaar, met raad en daad.
Toen ze in mijn leven kwam 20jaar geleden was ik een jong,
een losgeslagen veulen.
Ik leefde erop los en mijn verantwoordelijkheden lapte ik voor een groot deel aan mijn laars.
Ik was beschermd en had geen angst.
Maar met 4 kinderen en een eigen zaak heb je verantwoordelijkheden.
En dat heeft ze me bijgebracht stap voor stap.
Zo sprak ze me op een dag aan.
Ik zag dat dit geen leuk gesprek ging worden en het leek erop dat ze uit mijn leven wou stappen.
Mijn adem stokte in mijn keel, wat zou ik zonder haar moeten beginnen?
Ze keek rond en zei:” Als je hier niets gaat veranderen
kan ik hier niet blijven.”
Ik keek samen met haar rond en zag niks verkeerd.
Met grote ogen keek ze me aan. Ik vroeg:” Wat moet ik dan veranderen?”
Mijn huis was een zooitje, alles lag vol, de kasten, de vensterbank
de tafel en de stoelen..als je wou gaan zitten moest je eerst een stoel leeg maken.
Op de grond stonden hier en daar zakken of dozen.
Als je goed keek kon je alles zien wat ik de voorbije dagen gedaan had
Boekhouding, ik had genaaid want de naaimachine stond daar te wachten
tot iemand haar zou gebruiken of inpakken.
De zakken op de grond zaten vol met spulletjes van de laatste keer ik op stap was geweest.
Het fototoestel lag altijd in de aanslag.
De studieboeken slingerden ook overal rond,
die bleven meestal liggen daar waar ik ze het laatst gebruikt had.
Als ik iets nodig had moet ik altijd eens diep denken waar ik dat ding het laatst gebruikte.
Echt zoeken moest ik dan haast nooit doen.
Zo zag heel mijn huis eruit.
Ik schaamde me niet, mijn slogan was,
als mensen naar hier komen is dat voor mij en niet voor mijn woning.
Maar plots stond ik oog in oog met de vrouw die mij de les aan het spellen was.
De vrouw die mijn voorbeeld was en die ik echt niet wou zien verdwijnen.
Er moest dus iets veranderen. Ze spelde me niet alleen de les, ze heeft me geleerd om op te ruimen.
En de eerste regel is dat elk ding zijn plaats moest hebben.
De eerste hindernis, niets had hier een vaste plaats omdat alles bleef slingeren.
Opruimen bestond bij mij uit alles netjes samen op een hoopje leggen
en iets meer ruimte maken om te zitten en de tafel te kunnen gebruiken.
Mijn mentor zocht samen met mij voor alles een plaatske.
Er werd veel rommel weggegooid wat ook dat hoort bij opruimen.
Wat je niet meer nodig hebt gooi of geef je weg.
Dit is echt vele Jaren geleden, ik kan vandaag opruimen en ordelijker leven,
hoewel dat kleine rommelige duveltje af en toe wel nog zijn kop opsteekt.
Ik zei haar vaak, ik wil worden als jij.
En vandaag kan ik met trots vertellen dat me dat gelukt is,
voor haar soms akelig om te zien. Nu ik haar niet meer nodig heb is ze uit mijn leven gegaan.
Voor mij tijd om een nieuw idool te vinden.
Want we blijven leren, groeien en onszelf ontwikkelen.
Ik heb nieuwe dromen en nieuwe uitdagingen.
Het is nu belangrijk om het juiste idool uit te zoeken.
En net als alles is ook hier een keerzijde aan de medaille,
als je mensen gaat adoreren die het niet zo goed doen of het niet zo goed voorheeft met de mensheid,
besef dan dat het gevaar er in zit dat ook jij die richting uit kunt gaan.
Ons onderbewuste kan je makkelijk manipuleren.
Misdaad lijk geen misdaad meer in je ogen als je het met mondjesmaat naar binnen krijgt.
Je hebt zelfs niet eens door wat met je gebeurd,
omdat het voor jou dan de normaalste zaak van de wereld is.
En nog iets dat je best onthoudt, als je mensen ziet en je zou als hun willen worden,
bedenk dan als jij jaloers bent, afgunstig en nijdig,
dat juist er zal voor zorgen dat je nooit in hun schoenen zal kunnen lopen.
Wees bewust wie je vrienden zijn en wie de mensen zijn waar je naar opkijkt,
want dat is wie jij zal worden als je het nog niet bent.
Wie is jouw voorbeeld?
