Gepest worden
Of je bent de pestkop of je wordt gepest.
Nu ik bijna 60 ben wil ik het wel eens kwijt.
Niks waard zijn,
of denken dat je niet waard bent.
Het komt op hetzelfde neer.
Ik heb er mij altijd tegen verzet.
Gelukkig had ik mijn goddelijke verbinding,
waardoor ik wist voor mezelf hoe bijzonder en speciaal ik was.
Maar als ik dat toen naar buiten had gebracht
denk ik dat het heel hard in mijn gezicht was ontploft.
Het 5de leerjaar
Voor het eerst een leerkracht die rechtvaardig was.
mevrouw Penne
Ze had geduld, was correct,
ik voelde haar liefde voor mij.
Die liefde was wederzijds.
Van haar aanvaarde ik zelfs een straf.
Ik was niet de gemakkelijkste.
Als ik dingen zag die onrechtvaardig waren
sprong ik recht, schreeuwde alles bij elkaar
en gooide met alles wat ik in handen kreeg.
Zeg niet tegen mij dat ik lieg.
Ik loog nooit, maar hoe kon ik dat bewijzen?
Die machteloosheid.
Je ben maar een kind.
Je ziet zoveel, je voel zoveel.
Niemand om mee te praten.
De juf was de baas.
Je uit de klas gooien was de makkelijkste oplossing.
Ik heb zo vaak op de gang gestaan.
Of bij zuster Hélène moeten gaan,
de schrik van de school.
Maar ze was zo lief,
Haar mollige verschijning, haar gezicht vol peperkoren,
het haar op haar kin en strenge blik.
Zelfs op die leeftijd keek ik daar los door.
Ze vertelde me altijd verhalen over vroeger
toen mijn vader nog op de schoolbanken zat.
In het vierde leerjaar leerden we over ziektes.
Ik gruwelde van alles wat ze ons leerde
de blinde darm was er één van.
“Niet teveel aan denken”: dacht ik
“Anders gebeurd het mij ook”
In het 5de leerjaar was het zover
Met spoed naar het ziekenhuis.
Ik moest het 5de overdoen.
Ik snapte er niets van.
Later bleek dat dit een gemeenschappelijke
beslissing was over mijn hoofd heen.
Ik had genoeg punten om over te gaan.
Maar omdat er eindelijk een leerkracht was
die me manieren kon leren, leek het opportuun
om me nog een jaartje bij haar te laten.
Toen is de hel losgebarsten.
Mijn ouders waren op vakantie als de school begon.
Een kaartje uit Italië voor mijn 11de verjaardag.
Ik bleef bij mijn nichtje slapen
gingen elke dag met de schoolbus.
blijven zitten was een schande.
Mikpunt van spot.
Ik voelde me alleen.
Al mijn vriendinnen waren overgegaan
Ik zag hen nog op de speelplaats
maar dat was het.
Ook voor hen was ik nu “de domme”.
Zelfs in de jeugdbeweging kwam ik niet
van die pestkoppen af.
Ze waren daar pijnlijk aanwezig.
Ik was niet alleen
Later kwam ik mensen tegen.
Die net als ik gepest werden,
in dezelfde klas
Hadden we dat toen geweten,
we hadden kunnen samen spannen.
Na meer dan 30j stond ik plots oog in oog
met mijn grootste pestkop.
Onverwachts eigenlijk.
“Hé Gudrun” zei ze
Ik stond aan de grond genageld, geen woord kwam uit mijn strot.
Ze zei haar naam, dacht dat ik haar niet herkende.
Ik maakte me daar snel uit de voeten.
Mijn hart klopte in mijn keel.
“Hoe is het mogelijk” dacht ik
Na zoveel jaar reageert heel mijn lichaam als die 11jarige.
De pijn, de vernedering..
Het gevoel ‘niks’ te zijn.
Je geest katapulteert je in de tijd.
Verwerkingsproces
Snel vergeten wat er gebeurde is geen goed idee dus.
Beseffen dat er dingen zijn uit het verleden die je vandaag
vastnagelen aan de grond.
Met je kleine ik van 11 gaan praten.
Jij weet hoe jij jezelf voelde.
Jij weet dat het allemaal nergens op sloeg.
Jij bent de enige die het kan gaan herstellen.
Het is voorbij, het gevaar is geweken.
Je hebt het goed gedaan.
Je mag fier zijn op jezelf
Het geen voeding meer geven
Maar achter je laten.
Het in een ballon steken en laten vliegen.
Het op de trein zetten en uitwuiven
Het op een bootjes zetten… en verbranden op zee.
Prachtige visualisaties…
Het uitschrijven, net als ik.
op papier en verbranden.
Delen om anderen te helpen
Ik denk dat het belangrijk is.
Eigenlijk ben ik klaar om mijn leven met jullie te delen
De grote en de kleine verdrietjes
De bergen waar ik voorstond
en de diepe dalen
de momenten dat ik liever dood wou zijn.
Alle mensen waar ik lotgenoot mee ben.
Het maakt me wie ik vandaag ben.
Maakt dat ik niet oordeel en veroordeel.
Nooit opgeven en geloven in jezelf
ook al trekt iemand je naar beneden.
Ik visualiseerde dan altijd een veer.
Ik geraakte altijd uit de greep.
en dan sprong ik als een veer weg.
Onbereikbaar werd ik.
Veerkrachtig is het woord
Enkel je gedachten heb je nodig
en het geloof in jezelf.
Conclusie
Ook al zie jijzelf niet welke prachtige persoon
je geworden bent na al die jaren.
Kijk dan even rond jou.
en dan besef je
al die prachtige mensen
die naast je lopen
zijn jouw spiegels
Welkom
Je bent niet meer alleen
samen gaan we verder
met een glimlach
met plezier
samen maken we deze wereld mooier
Dank je lieve pestkop
Ik hou van jou,
ook jij bent vandaag een prachtige vrouw geworden
en ik ook, misschien wel een beetje mooier dankzij jou.
