zondag 23 december 2018
En dan komt de evaluatie.
In deze periode van het jaar
wordt het langs alle wegen naar je hoofd geslingerd.
Wat heb je dit jaar gedaan?
Wat zijn je voornemens?
Wat zijn je doelen?
Ik ben moe, ik wil mijn hoofd neer leggen en rusten.
Het is goed geweest.
Maar dan springt het engeltje
dat dan meer aanvoelt als het duiveltje, recht op mijn schouder.
Nee, je mag niet opgeven.
Nee je mag niet rusten.
Nee, denk positief.
Wat is dat nu met jou?
Moe moe, hoe meer dat je het zegt,
hoe meer je het echt gaat voelen.
Dus, stop ermee!
Ik ben triest, intriest.
Tranen prikken in mijn ogen op momenten dat ik alleen ben.
Maar…
Mijn ogen glanzen en er komt een stralende lach als er mensen bij me in de buurt zijn.
Fake, ik ben zo fake als je maar kan bedenken gaat het door mijn hoofd..
Ik zie grote schoenen aan mijn voeten groeien,
mijn haar vuurrood en een rode pingpongbal op mijn neus..
Ik ben een clown…
De volgende gedachtegang wil ik je besparen.
Jezelf afbreken tot op de grond is niet iets wat je wil delen.
De vraag, waarom? Waarom doe je dat? Is belangrijker.
Jij bent zo goed bezig hoor ik dan.
En ik vraag me af?
Welk verschil maak ik in de wereld?
Haalt het überhaupt iets uit, wat ik doe?
Moet ik geen stralend voorbeeld zijn?
Welk voorbeeld ben ik nu?
Een plat gezakte pudding, die zichzelf telkens weer recht zet als het nodig is…
fake it till you make it principe.. voor alles is er een uitleg..
En dat verdomde duiveltje met zijn witte kleedje op mijn schouder
laat me geen moment gerust, spreekt alles tegen wat ik zeg..
Ik wil gaan zitten, huilen, jammeren en wenen.
Gerust gelaten worden en dan ook weer niet…
Ik wil creëren, quotes schrijven, dingen verzinnen.
Om mensen te helpen die in dezelfde situatie zitten.
Het universum is crimineel goed..
Ik kan maar pas begrijpen wat anderen voelen als ik het zelf voel, tot in het diepst van mijn ziel.
De ellende, de twijfel, de angst, de eenzaamheid.
Nooit heb ik getwijfeld aan de kracht en de hulp van het universum.
Mijn engeltjes, mijn onzichtbare vrienden.
Maar…
Als ik door dit diepe dal ga en het donker wordt,
ga ik twijfelen aan alles waar ik voor sta,
mijn eigen bestaan.
Waar haal ik dan de kracht om er weer uit te komen?
Ondanks alles, is er iets in mij dat sterker is.
Sterker dan alles wat je maar kan bedenken.
Ik wil deze wereld mooier en beter maken.
Hoe kan ik dat doen?
Als ik mezelf niet eens kan helpen.
Ook al is het met een rode neus als een clown.
Ik kan mezelf niet toelaten die donkere weg te blijven bewandelen….
Maar ik ken hem, Ik ken het gevoel dat erbij hoort en het uitzicht dat je daar hebt.
Ik begrijp je als je zegt, ik zie het niet meer zitten,
Ik ben niks waard, niemand vind me de moeite.
Ik kan beter stillekes verdwijnen.
Wegkwijnen in een hoekje van zelfmedelijden, met het idee dat niemand je begrijpt.
Het erge aan heel dit verhaal is dat mensen je zielig vinden.
Even kunnen ze naar je luisteren.
Maar dan zijn ze het beu.
Je zoekt verkeerde aandacht.
Je zal jezelf nu moeten helpen.
Fake it till you make it..
Elk slecht moment gaat voorbij als jij je gedachten verzet.
Doe wat je graag doet.
Je passie ‘dat’ wat je blij maakt ‘dat’ waar je voor leeft.
En ‘dat’ kan zoveel dingen zijn.
Wat is ‘dat’ voor jou?
Wat is je ‘passie’ en tevens je krachtigste wapen om jezelf te bevrijden.
te bevrijden uit je eigen donkere gedachten en de weg naar het licht terug te vinden?
Deze tekst helpt mij.
Ik ben niet perfect, ik heb ook donkere gedachten
ze delen, delen met jullie hoe ik ermee omga helpt mij.
Jullie helpen is mijn passie is.
Geen grote hocus pocus, hoewel het daar soms op lijkt.
Als je de juiste stappen zet en je weg vervolgt zal je stralen,
groeien en je dromen zien waar worden.
Maar af en toe, maken we een wandeling in de duistere hoeken van onze ziel,
Luister dan naar dat stemmetje ‘ jouw passie’ dat je roept om je missie verder te zetten…
Merry Christmas en Happy New Year
